Het komt regelmatig voor dat adoptiekinderen problemen krijgen. Zij kunnen zich bijvoorbeeld niet hechten aan hun nieuwe ouders of hebben het gevoel niet te passen in het gezin waarin ze terecht zijn gekomen. Gedragproblemen kunnen hiervan een gevolg zijn.
Sommige kinderen willen weten wie hun biologische ouders zijn, maar hebben moeite om inzage te krijgen in hun afstammingdossier. En daarbij komt dat veel adoptiekinderen zich schuldig gaan voelen tegenover de adoptieouders als ze belangstelling hebben voor hun biologische ouders.
Een aantal adoptiekinderen krijgt pas op latere leeftijd dergelijke problemen, soms als ze al volwassen zijn.
Moet je daarom als je kinderen al van kleins af aan geadopteerd zijn, maar later of helemaal niet vertellen dat ze geadopteerd zijn?
Mijn mening: ik vind dat als je kinderen adopteert, je altijd eerlijk tegen ze moet wezen. Dus het gewoon tegen ze zeggen, ook al krijgen ze er problemen mee. Wat als je het niet zegt, dan kan het zo zijn dat ze je wel echt als ouders gaan zien, maar als je het later vertelt kan het dan wel zo zijn dat ze niks meer met je te maken willen hebben. Dus ik vind eigenlijk dat je het meteen moet zeggen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ben ik het helemaal mee eens Joyce, eerlijkheid duurt het langst nietwaar. Maar ik vind dat je wel goed moet nadenken hoe je het zegt en dat je moet zorgen dat de kinderen goed opgevangen worden. Stel je voor dat jij te horen krijgt van je ouders dat ze je echte ouders niet zijn. Wat dan . . . .? Lijkt me een hele vreemde gewaarwording. Moeilijk punt hoor wat je hier aansnijdt. Ik weet hier eigenlijk niet zoveel van. Maar wel interessant. Misschien kun je eens kijken of je hier meer informatie over kunt verzamelen.
Een reactie posten